W 2013 roku, kiedy Aleksiej Fiediarow był kierownikiem działu śledczego w prokuraturze i szefem zespołu prawnego w dużej korporacji budowlanej, aresztowano go za wręczenie łapĂłwki - jak sam twierdzi, był to zarzut wyssany z palca. Trafił na trzy lata do kolonii karnej dla byłych pracownikĂłw służb. Okazało się, że od czasu Gułagu nie zmieniło się aż tak wiele.

W zonie Fiediarow spotkał drobnych przestępcĂłw, narkomanĂłw, łapĂłwkarzy, niebezpiecznych mordercĂłw - i tych, ktĂłrzy po prostu weszli komuś w drogę albo musieli wziąć na siebie ciężar cudzej winy. Tutaj wszyscy byli rĂłwni, przynajmniej na początku, zanim zajęli swoją pozycję w obozowej hierarchii. Bo choć to miejsce na pozĂłr pełne chaosu i absurdu, gdzie "nie wolno, ale można", gdzie więźniowie dostają jedzenie przeznaczone dla świń i muszą przygotowywać grafik pracy lodĂłwki, tak naprawdę wszystko ma swoją logikę. Im szybciej uda się ją zrozumieć, tym większe szanse na przetrwanie.

Ta książka, choć napisana chłodno i beznamiętnie - w zonie emocje nie są w cenie - nikogo nie pozostawi obojętnym. To raport ze świata, w ktĂłrym trudno przeżyć, a jeszcze trudniej pozostać człowiekiem.